Mijn nieuwe RoosenSchijn column: week 7.‘KLEUR BEKENNEN’

Om de oprechte intentie van deze column extra kracht bij te zetten, wil ik graag beginnen met te refereren naar gedicht nr. 356, d.d. (10 december 2021) uit mijn jaarserie De Uitdaging, met de titel: Rugdekking. Een heftig lang gedicht waarin ik u gemeend op de man/vrouw afvroeg of ik op u kon rekenen als u nodig had. Dat gedicht, waarop ik nadien veel positieve feed-back kreeg, had ik toen niet zomaar geschreven, want in december vorige jaar waren mijn vrouw en ik al een tijdje bezig die overwegingen te kneden, welke ik hier in deze weekcolumn graag openlijk uit de doeken wil doen. Al een tijdje broeit het, maar nu is het definitief dat mijn vrouw Karin en ik, normaal besmeurd met hele paletten volkleurtjes, hebben na de nodige overwegingen niet alleen kleur gekozen en bekend (aqua-blauw, nog een hele frisse mooie ook), maar willen deze ook in het nieuwe Huis van Roosendaal mee gaan verdedigen. Serieuze plannen dus, waarmee wij als geboren en getogen volkse Roosendalers, jullie (door jullie instemming) en onze hele gemeente de komende vier jaar van dienst willen zijn.

Ik weet dat het mij na deze ontboezeming niet meer lukt om vandaag in deze weekcolumn onpartijdig te blijven en daar heb ik ook even helemaal geen zin in. Al meer dan jaar geleden zijn wij lid van de lokale politieke partij VLP-Roosendaal, wat staat voor (Vrije Liberale Partij). Dit nadat we mochten ondervinden dat deze partij de enige was die persoonlijk interesse toonde, toen wij steeds meer problemen in de Brugstraat waarnamen. Uit eigen beweging kwamen ze zelfs ter plekke om te kijken, ons aan te horen en daarna een aantal items op de politieke agenda te zetten (Tip voor andere partijen, zoiets heet; betrokkenheid). En eigenlijk omdat mijn vrouw en ik al veel langer vinden dat er een aantal zaken in onze Roosendaalse maatschappij betere, eerlijkere en andere aandacht zouden moeten krijgen en wij niet langer meer alleen lijdzaam toe wilden kijken, zijn we daarna meteen lid van VLP Roosendaal geworden. Tot zover enkel als sympathisanten en omdat VLP-Roosendaal zo’n partij is, die zaken voor het volk in de breedste zin van het woord open aan de kaak durft te stellen. Hun programma en aanpak stonden ons gewoon aan en daar kan voor ons in dit huidige politieke landschap geen andere partij aan tippen. Klaar uit. Het is een partij die altijd in beweging is, z’n nek uit durft te steken en in feite juist daardoor (net als alle ander partijen) soms ook missers kan maken. Hoe menselijker kun je het hebben? Lef en enthousiasme zijn ook twee positieve eigenschappen waar eerder te grote (zoals bijvoorbeeld plan Visdonk), dan te summiere plannen uit voortkomen, maar als daar terechte en onderbouwde kritiek op komt, dan is dit toegeven een groter gedachtengoed, dan het met hand en tand blijven verdedigen. Wees blij dat er steeds voorstellen op blijven borrelen. En niet haalbaar? Oké. Én door. Dat heet flexibiliteit en dat hebben we in Roosendaal hard nodig, want het valt niet te ontkennen dat Roosendaal ook een beetje zwaar toe is aan een wisseling van de wacht.

Niets ten nadelen van deze mensen, maar er is de afgelopen ambtstermijnen meer dan genoeg ‘geTheunist’ en ‘geLokt. Zowel met successen en afknappers. Laten we ze beleefd bedanken voor hun diensten, al hebben ze naar mijn gevoel teveel in hun eigen vijvers zitten vissen, wat ten kostte ging van oog en affiniteit met het marginale volk. Ook onder hen is Roosendaal geen echte volksstad geworden, wat waarschijnlijk een aantal kopstukken ook helemaal niet willen. Daarom vrees ik dat wanneer mensen uit deze zelfde cirkeltjes het na 16 maart wederom voor het zeggen gaan krijgen, dat Roosendaal nog lang een stad zal blijven, waar organen als een Stichting Carnaval, delen van de cultuur sector (met name een gammele constructie als het Roosendaals stadsdichterschap) heerlijk op elkaars schouders kunnen blijven kloppen en alle prijzen, presentjes, leuke bijbaantje en beter posities aan goedgezinde van hun eigen clubjes door kunnen schuiven. We hebben het toch kunnen zien bij de viering van 750 jarig bestaan van Roosendaal. Toen er vooral veel en duur georganiseerd voor de beter gesitueerden, waardoor het volk (nog altijd het gros van de stad!) slechts een paar korstjes toegeworpen kregen. Of neem de teilen met geld waarmee het zwaar overschatte City Marketingsproject overgoten is. Hoeveel mensen hebben daarvan geprofiteerd (en nog) terwijl het rendement amper zichtbaar is. Maar wel oeverloos het logo van de draadnagel rouwroos er door blijven persen. Inderdaad allemaal zaken zwaar ik in mijn column verleden (de Gazet en hier bij Wat Gebeurt Er Allemaal In Roosendaal) regelmatig over aan de bel getrokken heb. Vaak kreeg ik daarop te horen, dat mijn woorden een duidelijke taal spraken, maar dat we beter af zouden zijn met daden. Iets wat ik nooit tegensprak, maar lang was het niet mogelijk om de ijzeren deuren van de bunkers op het stadskantoor te doorbreken. Daar gaat na 16 maart hopelijk verandering in komen.

Stiekem hopen wij zelfs dat de nodige ommezwaai nog groter wordt, dan verwacht. In elk geval is zeker dat ons politieke landschap behoorlijk op de schop zal gaan. Bijna bij alle andere partijen zijn door kleine en grote veranderingen in hun personeelsbezetting eerder verzwakt, dan versterkt. Daarom is dit voor VLP-Roosendaal dé uitgelezen mogelijkheid om na de verkiezingen niet meer de op één na grootste, maar grootste partij bolwerk in Roosendaal te worden. Als het gaat gebeuren (dat hebben de kiezers dus in handen) gaat het roer zeker om. Daarom wilde we, toen de partij in het najaar van 2021 haar verkiezingscampagne in de steigers ging zetten, als toch wel aardig bekende Roosendalers graag als lijstduwers ons steentje bijdragen. De partij bezet op dit moment acht zetels en dat mogen (en kunnen) er op 16 maart weleens tien of misschien meer worden. Sowieso raad ik iedereen aan om over vier weken op een lokale partij te stemmen, want met alle respect, landelijke partijen hangen toch aan instructies van hun grote bonzen in Den Haag.

En zo kwamen mijn vrouw Karin en ik op de voorlopige kieslijst ordelijk achter elkaar (met mijn vrouw netjes in de pikorde voor mij) op de plaatsen 16 en 17 terecht. Nadien werden we door het VLP-bestuur gevraagd om (mochten de verkiezingen echt een groot succes zijn) eens na te denken om in de toekomst meer voor de partij te betekenen dan alleen twee lijstduwers. Of we zelfs na wilde denken om, wanneer de acht huidige zetels overstegen worden, serieus deel te nemen aan de gemeenteraad. Aspiraties die we in eerste instantie totaal niet hadden, maar onder aanvoering van VLP-frontman Arwen van Gestel, werden we dusdanig positief geprikkeld (mijn vrouw verrassend genoeg nog sneller als ik) om eens breder te onderzoeken wat raadslid dan allemaal inhoudt, hoeveel tijd en inzet het ons zou gaan kosten (bewust schrijf ik ‘ons’, want bij alles wat we al ruim 18 jaar doen is het samen, óf niet) en hoeveel en welk formaat eieren we daar in kwijt kunnen. Dit zou toch wel even behoorlijk schakelen zijn. Van de andere kant is de lokale politieke ommezwaai die op komst is, een unieke kans om niet langer van anderen afhankelijk te zijn, maar zelf ter plekke aan de bel te kunnen trekken. Om te beslissen wilden we niet over één nacht ijs gaan en hebben we ons eens goed in de taken van een raadslid verdiept. Daarbij zijn we bij verschillende bevriende oud-raadsleden op audiëntie geweest en na zorgvuldig de voor en nadelen tegen elkaar te hebben weggestreept… hebben we de knoop door gehakt. We doen het! We gaan ervoor! 14-15-16 maart gaan we de verkiezingen in met een missie.

Om dit doel en onze verse ambities te ondersteunen, wilde het VLP-bestuur ons zelfs nog op de kieslijst voor 16 maart een aantal plaatsen hoger inschalen, maar dat wilden wij zelf niet. Wie in Roosendaal buiten de partijzetels in de raad wil komen, moet een kiesdrempel van ongeveer 210 voorkeurstemmen zien te halen. En als wij, die binnen de politiek roepen dat we op willen komen voor het volk, niet aan 210 stemmen van sympathisanten kunnen geraken, dan verdienen we daar ook niet te zitten. Daarom wilden we gewoon nr. 16 en 17 op de kandidatenlijst blijven. Mijn Karin vond het fijn weer eens 16 te zijn, dan pak je haar dat niet af. Daarnaast hoeven wij ons in de komende campagne, als best bekende Roosendalers niet voor te stellen. Bijna iedereen weet wie we zijn en hoe we over veel dingen denken. Dat willen we uitdragen ook als we gekozen gaan worden. What you see is what you get! Dus uiteindelijk na dit lang verhaal vraag ik jullie (ook namens Karin) bij deze om jullie steun, jullie sympathie en jullie stem bij de verkiezingen op 16 maart. Daarom laat ik het volgende even dik drukken: Stem VLP Roosendaal Lijst 2 en kies voor Karin op nr. 16 voor mij kruis je hokje 17 aan. Propaganda of verklapte reclame? Welnee. Gewoon durven schrijven waar je voor staat als columnist.

In principe wilde ik deze column vorige week al plaatsen en achteraf had dat veel slimmer geweest, want toen moesten alle stembiljetten nog in de brievenbussen vallen. Dat is ondertussen gebeurd en ik heb al van verschillende mensen gehoord dat ze hun stembiljet meteen in de prullenbak gegooid hebben. Zonde! Maar geen nood. Ook als je je stembiljet kwijt bent, kun je nog gemakkelijk stemmen. Hoe? Als je serieus wil dat wij een plek in de gemeenteraad krijgen, dan vertellen we iedereen die het wil weten, graag persoonlijk. Mogen wij op jullie rekenen? Zou geweldig zijn. We hebben nog weken om onze bedoelingen kenbaar te maken. Dat kun je mij wel toevertrouwen. Wij hebben er zin in.

En nu is het tijd om in stijl af te sluiten met een gepaste one-liner uit eigen keuken: ‘Als u 16 maart voor ons partij trekt, trekken wij daarna partij voor u’

Alvast bedankt! (delen staat vrij). ( Alle VLP partijstandpunten vindt u hier; https://vlproosendaal.nl/standpunten/